Το κάστρο των Ιωαννίνων και στο βάθος το Νησί από γκραβούρα του 1851.

Η χρονολογία ίδρυσης της πόλης δεν είναι επιβεβαιωμένη. Πληροφορίες τοποθετούν τις πρώτες εγκαταστάσεις στην περιοχή τον 6^ο αιώνα μ.Χ., όταν κάτοικοι από την πόλη Εύροια της Θεσπρωτίας εγκαταστάθηκαν γύρω από τη λίμνη, όπου και φαίνεται να δημιουργείται ο πυρήνας του κάστρου στο πλαίσιο ανοικοδόμησης των κάστρων σε όλη της Βυζαντινή επικράτεια υπό τον Ιουστινιανό. Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους, το 1204, πολλές αριστοκρατικές οικογένειες μετέβησαν στην Ήπειρο και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, όπου δημιουργήθηκε το Δεσποτάτο της Ηπείρου με έδρα την Άρτα. Το τείχος της πόλης επεκτείνεται και σταδιακά η πόλη αναπτύσσεται. Μετά από μια σύντομη περίοδο κατά τον 14^ο αιώνα, όταν την περιοχή υπέταξαν οι Σέρβοι, η περιοχή άλλαζε συνεχώς χέρια και οι Φράγκοι άλλοτε με τον Φλωρεντινό Μπουοντελμόντι και στη συνέχεια με τους Τόκκους, που ελέγχανε τα Ιόνια νησιά διοικούσαν και τα Ιωάννινα. Το 1430 η φράγκικη κατοχή τελείωσε, καθώς οι Τούρκοι κατέλαβαν την πόλη. Τα προνόμια που δόθηκαν στην πόλη από τους Τούρκους λόγω της οικιοθελούς της παράδοσης επέτρεψαν την ανάπτυξη της. Στην πόλη συνυπήρχανε Τούρκοι, Έλληνες και Εβραίοι. Το 1730 η πόλη ανθούσε έχοντας 40.000 κατοίκους. Το 1788 την πόλη διοικούσε ο δαιμόνιος Αλή Πασάς που καθόρισε την τύχη της ευρύτερης περιοχής με τις αυτονομιστικές του προθέσεις και τη σύγκρουση του με την Υψηλή Πύλη, η οποία το 1822 επανέφερε την περιοχή υπό τον έλεγχο της εξοντώνοντας τον Αλή Πασά. Τα Ιωάννινα, όπως και όλη η Ήπειρος, ενταχθήκανε στο Ελληνικό κράτος το 1912 κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, ενώ η περιοχή υπέστη τα δεινά του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου λόγω της κατάκτησης της από τους Ιταλούς και στη συνέχεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου λόγω της ιταλικής εισβολής, ενώ υπέφερε ιδιαίτερα και λόγω του εμφυλίου που ακολούθησε μέχρι το 1949.  


Το κάστρο των Ιωαννίνων

Από το 6^ον αιώνα που κτίστηκε το κάστρο υπήρξε η καρδιά τη πόλης, αλλάζοντας πολλούς κυρίους Φράγκους, Σέρβους και Οθωμανούς, οι οποίοι το κατέκτησαν το 1430.  Το κάστρο ανάλογα τους κυρίους του υπέστη μεγάλες μεταβολές αλλά την τελική του μορφή που υπάρχει σήμερα την απέκτησε επί του Αλή Πασά στα τέλη του 18^ου αιώνα. Οι παρειές του κάστρου κατέληγαν στην λίμνη, ενώ μια μεγάλη τάφρος απομόνωνε το κάστρο από την στεριά καθιστώντας το δυσπόρθητο.  Ο πρώτος πυρήνας του κάστρου υπήρξε στη βόρεια πλευρά του, όπου κτίστηκε και το τζαμί του Ασλάν Πασά, ένα από τα ωραιότερα σωζόμενα τζαμιά στην Ελληνικό χώρο. Το κέντρο τη διοίκησης επί Αλή Πάσα μεταφέρθηκε στην νότια πλευρά του (Ιτς Καλέ). όπου και κτίσθηκε το  σεράι του, το οποίο μετά το θάνατο του καταστράφηκε. Σήμερα στο χώρο του κάστρου πραγματοποιούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Ο πρώτος πυρήνας του κάστρου με το τζαμί του Ασλάν Πασά και τον μεντρεσέ (θεολογική σχολή).

Το σημερινό βυζαντινό μουσείο των Ιωαννίνων στον νότιο πυρήνα του κάστρου...	...και το Φετιχέ τζαμί (‘τζαμί της νίκης’)

Αίθουσες του Βυζαντινού μουσείου των Ιωαννίνων στο ομώνυμο κάστρο.

|

|